Woordverzinsels op zich

Wachten

ik wil wachten op mijn bankje in de tuin van mijn verlangen in mijn tuin van verlangen op een bankje wacht mijn ik

Woonplaats

Als ik nu eens kan wonen in jouw hoofd Komt er dan voor mij een plaats vrij in jouw hart ?

Tranen

Regendruppels zijn als tranenAlleen ze verwateren

Vogelzang

De avondschemering vergeet het ochtendgloren het ochtendgloren vergeet de nacht nu vandaag gisteren is geworden heeft de vogel zijn eigen symfonie in mij gezongen

Kunnen

Als ik konZou ik het willenMaar ik kan het nietKon willen maar kunnen

Luisteren

jouw kwetsbaar luisterenspiegelingvan onze eindelozeverbondenheid

Ruisend plezieren

door het ruisend plezierenwordt de malsgroene spiegeling van het graseen vurig bos

Het verleden

haarfijn zet het verledenmijn bruisende verwachting omtot brokkelige kwetsbaarheid

Genieten

het dondert daar weer verdorie wat denk je wel als dit zou kunnen zouden we gaan varen toch beklemmend en spannend tegelijk genieten

Mooi zijn

wat ben ik mooi ondanks de pijn die de roem me kost elke blik versterkt mijn zijn zaag niet aan mijn vertrouwen naar jou alleen…

Avondgloed

Op het eindeloze tuinpad Weet de avondgloed niet waarheen Misschien moet hij dakvensteren

Onze waarden

het langgerekte touw naar hoop zij zijn op de vlucht ontwaarding van hun bestaan wie zijn wij knakt het wat zijn onze waarden knoopt het

Op de vlucht

zij zijn op de vlucht op een schaakbord zonder spelregels alle dagen falen altijd alleen verliezers

Verdriet

Waarom heb ik mijn verdriet verborgen laat ik de woorden die troosten in mijn bestaan verloren gaan zo kom ik nooit thuis bij mezelf. Bij…

Brug

Een kunstzinnige gedachte in mijn foetus Wordt als een brug over het eiland Ik bid en voel de drempel van het universum

Zebrapad

Een beknellende herhaling in mijn hoofd Wordt als een zebrapad in het bos Ik vloek en neem afstand van het oordeel

Zalig natte voeten

kan ik mezelf verliezen dan wordt het mistig in mijn hoofd met mijn zalig natte voeten in mijn klankhoekje kan ik vrede spinnen

Rimpelingen

detintelenderimpelingenvan de ziel trilleninheteindelooseindevanhetnu

Zeventig jaar

en steeds opnieuw geloven tien maal zeven schoven gezaaid  gemaaid gedorst en geschoond tot het einde malen en weten dat liefde ons draagt